میلاد سراسر نور یگانه منجی عالم بشریت حضرت مهدی موعود (عج) برشما مبارک باد.

آنچنان که میدانیم نظام اجتماعی مسلمانان از ابتدای ظهور اسلام همواره به نوعی با مساله انتظار و مهدویت روبه رو شده بود و مسلمانان به ویژه شیعیان بر اساس سخن معصومان (ع) و مستندات آیات قرآنی با این امر آشنا بودند. این اعتقادات همواره مومنان را وا داشته است تا شرایط ظهور را هم در بعد فردی و هم در بعد اجتماعی فراهم آورند که در حقیقت می توان آنها را از کارکردهای آشکار مساله انتظار تلقی کرد .در این میان افراد و گروههایی نیز بوده اند که با این اهداف و وسایل دینی و الهی همسو نبوده اند .و در بعد انتظار مطابق دستورات الهی و هنجارهای دینی و عرفی عمل نکرده اند و در برخورد با مساله انتظار

آسیب های فراوانی را بوجود آورده اند که برخی به دلایل مختلف اجتماعی ؛سیاسی و فرهنگی و همچنین عدم آشنایی با منابع دینی بوجود آمده اند که تعداد این آسیب ها کم نیست و ما در اینجا به دو نمونه از آنها اشاره می کنیم که چنانچه آگاه نباشیم ممکن است خدایی ناکرده از قافله منتظرانواقعی جدا شده و به بیراهه برویم.

1-توقیت یا تعیین کردن وقت ظهور

توقیت از جمله آسیب هایی است که افراد و جوامع منتظر را تهدید می کند زیرا زمان ظهور امام مشخص نیست و علم آن تنها در اختیار خداوند متعال است .آسیبی که در مساله توقیت نهفته است این است که به یاس و نا امیدی از ظهور می انجامد و در دراز مدت به تزلزل و تردید در اعتقادات و باورهای جامعه منجر می شود این  برداشت انحرافی از انتظار ، به خلط و دخالت در اراده الهی و اراده انسانی مربوط می شود .در واقع همان گونه که رقم خوردن وضعیت غیبت به اراده الهی مربوط می شود هنگامه قیام و ظهور حضرت صاحب )عج) نیز تنها برا اساس اراده الهی مشخص شده و بصورت ناگهانی و دفعی به وقوع خواهد پیوست. از امام صادق (ع) در باره قائم سوال شد ایشان فرمودند :تعیین کنندگان وقت دروغگو هستند و ما خاندانی هستیم که تعیین وقت نمی کنیم.

توقیت در زمان غیبت امام غایب هیچ ثمره مفیدی ندارد و در نهایت به هلاکت شخص وقت گذار منتهی می شود و گذشت زمان تکذیب انان را همراه خواهد داشت.در روایات نیز امده است غیبت به حیرت جاهلان و هلاکت وقت گذاران می انجامد و تنها راه نجات از تکذیب و هلاکت و رسیدن به نجات ،تسلیم در برابر اراده الهی است . در این راستا واکنش صحیح این است که در برابر ارداه الهی تسلیم بوده و به جای سعی در دخالت و تغییر مقدرات به وظایف خود مشغول باشیم و در مسیر فهم و به کار بستن اوامر و دستورات خداوند قرار گیریم.

2-استعجال

استعجال یعنی عجله کردن و خواستن چیزی قبل از رسیدن وقت و تحقق زمینه های لازم برای آن است .

در فرهنگ ناب مهدویت انسان و جامعه منتظر پیوسته در طلب ظهور است و با تمام وجود و اشتیاق خواستار ظهور است و برای تعجیل امر فرج دعا می کند ولی هرگز عجله نمیکند . هرچه غیبت به درازا کشد و انتظار طولانی شود باز هم صبر و شکیبایی را از کف نمی دهد بلکه علی رغم شوق فراوان به ظهور در برابر اراده پروردگار و خواست او کمال تسلیم را از خود نشان می دهد و برای تحقق همه زمینه های ظهور تلاش کرده و بردباری می نماید.

در برخی از مقاطع زمانی افرادی بنا به امیال و اهداف خود در صدد استعجال برامده تا با این امر در دراز مدت مساله ظهور را غیر واقعی و امکان ناپذیر جلوه داده و در اراده و صبر و بردباری منتظران واقعی خلل ایجاد کنند .ولی امام صادق (ع) می فرمایند :کسی که در این انتظار و بر مسیر ان بمیرد مانند کسی است که در خیمه امام منتظر بوده باشد.

بنابر این منتظران واقعی ظهور باید با تسلیم در برابر اراده خداوند درراه ایجاد زمینه های فردی و اجتماعی ظهور تلاش کنند و صبر و شکیبایی در پیش گیرند تا هروقت که مشیت الهی بر این امر قرار گرفت ناجی عالم بشریت ظهور نموده و جهان را پر از عدل و داد نمایند .انشا ءالله

امید است خداوند متعال همه ما را یاری کند تا  بر صراط مستقیم بمانیم و دچار انحراف و خود باختگی نشویم و از منتظران واقعی حضرت صاحب الامر (عج) باشیم . اللهم عجل لولیک الفرج 

برگرفته از کتاب اسیب شناسی جامع منتظر .سید محمد میر تبار